Door Gerdy Zijlmans
Donderdag 20 maart was ik, samen met vrijwilligers Kim en Berry, vanuit mijn functie als projectleider bij Toegankelijk Tilburg, aanwezig bij een overleg over digitale toegankelijkheid. Ons contact met medewerkers van gemeente Tilburg op allerlei onderwerpen neemt steeds betere vormen aan. Zo ook met de afdeling webbeheer. Daarom gingen we langs om te kijken hoe we elkaar kunnen ondersteunen en scherp kunnen houden.
Maar die groene broek spreekt vanaf die dag boekdelen voor me.
Want op het moment dat we samenkwamen in de ruimte om ons overleg te voeren, maakten we natuurlijk eerst kennis met elkaar. Vaak gebeurt dat door het geven van een hand en oogcontact. Maar omdat Kim blind is, is dat een andere manier van entree maken in een ruimte. En wat gebeurde daar op dat moment iets moois waar veel mensen van kunnen leren. Eén van de medewerkers stelde zich namelijk niet eens alleen voor met haar naam, maar beschreef meteen hoe ze eruit zag: "Hoi Kim, ik ben Lianne, Ik ben 1 meter 83 en ik heb bruin haar en bruine ogen. Vandaag draag ik een groene broek en een witte blouse." En ik stond erbij en keek ernaar. Onder de indruk van de eenvoud. Hoe makkelijk kan het zijn.
Ooit heb ik hierover gelezen en nooit heb ik, ondanks mijn functie waarin ik vooral advies geef over toegankelijkheid maar ook tips geef over bewustwording, stilgestaan om zelf mee te doen aan deze inclusieve gedachte. Gewoon even uitleggen hoe degene eruit ziet die je voor je hebt staan.
Een mooi voorbeeld van hoe je iemand echt welkom kunt heten en kunt betrekken. Als je het over een inclusieve samenleving hebt, dan is dit een heel mooi voorbeeld. Er is niet veel voor nodig en heel veel mensen kunnen hieraan meedoen. Ik neem het mee bij andere ontmoetingen, jij ook?
Gerdy Zijlmans.