Na tien jaar waren ze terug in Oisterwijk: de reuzen. En dat hebben we geweten: duizenden en nog eens duizenden mensen wilden afgelopen zondag getuige zijn van dit bijzondere spektakel waarbij een kleine 70 reuzen, evenals meerdere gildebroeders en diverse muziekgezelschappen langs trokken.

Tekst: René de Jong

Fotografie: Carien van de Pas

Een kwartier voordat het beginsignaal zou worden gegeven, leek het zorgvuldig voorbereide evenement in het water te vallen. Een fikse plensbui zorgde voor flink wat overlast voor de organisatoren en de bijna 1000 deelnemers. De Kerkstraat was vrijwel verlaten... geen toeschouwer te zien.

Na vijf minuten klaarde het plotseling echter toch op en stroomden de mensen alsnog massaal toe. Langs de gehele route (Kerkstraat, Dorpsstraat, De Lind) stond het publiek uiteindelijk rijen dik opgesteld. Er brak zelfs een vriendelijk zonnetje door.

Start

De vier Oisterwijkse reuzen stonden op het Kerkplein naast elkaar opgesteld, aan de voet van de Petruskerk. ‘Peer Paorel’, ‘Gesselse Ermelindus’, ‘Heukelomse Mie’ en ‘Ariaoneke’ vormden een fraai decor en werden veelvuldig bewonderd en gefotografeerd. Na ‘Alle Menschen werden Bruder' en het ‘Oisterwijkse volkslied’ door Muziekvereniging Juliana zong Erik Potters een speciaal reuzenlied. Vervolgens kondigde Stadsomroeper‘Hein de Roeper op zijn gekende wijze het begin aan. Burgemeester Hans Janssen en Commissaris van de Koning Ina Adema knipten een lint door en stapten hierna in de Parel Express om naar de speciale tribune voor het Raadhuis te worden gebracht.

De stoet kwam langzaam in beweging. Diverse gilden, muziekverenigingen en zelfs steltlopers namen deel. Maar waar het vooral om draaide, waren natuurlijk de reuzen. De fraai uitgedoste, 4 meter hoge poppen waren afkomstig uit Nederland, België en Frankrijk.

Traditie

Zoals wellicht bekend, zit er achter de reuzencultuur een ware symboliek. In ons land kwamen de reuzen al in de 16e eeuw voor. Op dit moment zijn er in Nederland nog 40 reuzen maar in een land als Spanje zijn het er maar liefst 2000 en in België nog ongeveer 700. Het is de uitdrukking van een bepaalde identiteit, vaak van een dorp. Het is de verpersoonlijking van een gemeenschap, die met name wordt weergegeven in de kleding. Een reus is een echte bewoner van een stad, wordt officieel gedoopt en staat ingeschreven in het bevolkingsregister.

De poppen kunnen erg zwaar zijn, soms wel tot 50 of 60 kilo. Enkele reuzen werden door éen man gedragen en dat vergt de nodige kracht. Maar ook de poppen die op wieltjes stonden, hadden op deze route soms moeite met de verkeersdrempels.

Elk gezelschap stond onder leiding van een plaatselijke vrijwilliger. Anita Sterke uit Haaren begeleidde de groep uit Anderlecht. “Ze hadden maar twee dragers, dus dat was zwaar werk. Ik was verbaasd over hetgeen die mensen allemaal doen om zo ver van huis mee te doen aan dit soort optochten. Het publiek was ook geweldig. Iedereen was vol bewondering.”

Dans

Bij stralend weer werd de optocht afgesloten met een dans van alle reuzen bij de Kiosk op De Lind. Dit zorgde opnieuw voor veel enthousiasme bij de toeschouwers.

Ongetwijfeld volgt er over vijf jaar een nieuwe editie. Deze reuzenoptocht was in elk geval groots….