De rygbyers van Oysters spelen ook volgend jaar in de Ereklasse.

Vooraf keken de rugbyers van Oysters met veel vertrouwen uit naar de clash met Amsterdam. Ondanks het feit dat AAC drie wedstrijden in de Ereklasse wist te winnen (tegen Breda, Oysters en DIOK) en de Oysters maar één, werden de Amsterdammers door de overige resultaten toch lager ingeschat. Zo had dit team 325 punten meer tegen gekregen dan de Oisterwijkers en scoorde het team van trainer Daniel Geurs 39 keer meer. Niettemin was de wedstrijd op het complex aan de Bok de Korverweg in Amsterdam een finale. Die voor de Oysters desastreus begon. AAC liet de bal bij de Oisterwijkers, die vooral grossierden in fouten. Knock-ons, gehaast spel en mislukte set-pieces. Het hielp de Amsterdammers in de wedstrijd. Zij counterden lustig naar een 22-0 voorsprong. Het stevige windje hielp ook, want een balletje weg kicken om onder de druk uit te komen zat er voor de Oisterwijkers niet in.

Hoop leek verloren

Er waren veel supporters afgereisd uit het zuiden maar de stemming bij half-time was vooral teneergeslagen. Toch verzamelden nagenoeg alle Oysters zich bij de ingang van het veld om de spelers de tweede helft in te schreeuwen. Ze stonden als het ware even als één man achter het team. Dat hielp. Bij de Oysters vonden wat wissels plaats, waarbij vermeld moest worden dat Toon van Spaandonk, sinds januari 2024, weer eens verscheen in de hoofdmacht. Kennelijk nog steeds een bekende speler, want de dekking was steeds met 3 of 4 spelers zodat er in ieder geval ruimte ontstond voor de rest van het team.

Het duurde even voordat alles op zijn plaats viel. Robin van Dinther viel ijzersterk in en toen even later ook de kilo’s van Bonne Wilce werden gebruikt, werd ook op het piepkleine veld van AAC Rugby de ruimte gevonden.

Jonas van Spaandonk opende net als de week ervoor tegen Breda de score door wederom op de rechterflank door te breken. Ralf Steenbakker converteerde.

De aanvallen van de Oysters rolden over de Amsterdammers heen. Er werden nauwelijks nog fouten gemaakt en het spel werd goed breed gehouden.

En toen er dan een aanval door het midden werd opgezet, zorgde de sterke, oorspronkelijk uit Nieuw-Zeeland afkomstige Malama Meleisea uiteindelijk voor de afronding en de tweede try. De wind zorgde ervoor dat de bal moeilijk te kicken bleef.

Ralf wijst de weg

’Good old’ Ralf Steenbakker, aan het einde van dit lange zware seizoen, aanhikkend tegen een vervelende zeurende blessure, speelde een fantastische 2e helft en beloonde zichzelf met een ouderwetse ’Steekbakker Try’. Vier spelers van Amsterdam kregen hem niet afgestopt en hij bracht de stand, 8 minuten voor tijd, op 17-22. Het Amsterdamse publiek, toch al een volkje dat niet bekend staat om bescheidenheid of een introverte inborst, maakte lawaai en schreeuwde de Wit-Blauwen naar voren. Maar de tackles van Matias Jantus, Robin van Dinther, Jonas van Spaandonk en de sterk ingevallen Bas van Balkom waren nu allemaal raak. Er was geen doorkomen aan. Op 15 minuten van het eindsignaal werd jeugdspeler Ties Puts ingebracht, maar werden jongensboeken nog geschreven in deze vaak cynische tijden? De Oysters gingen moedig verder maar de tijd tikte ook onverbiddelijk door. Nog 3 minuten. Scrum Oysters, voor de palen.

Op de rechter wing maakte Toon van Spaandonk kabaal, bond drie spelers aan zich en toen ontstond de ruimte die scrumhalf Lachlan Pethybridge al even zocht. Uit de scrum gooide hij tegengesteld met een strakke verre pass Isaac Kense aan, die Pegi Slade vond, die op zijn beurt Ties Puts de ruimte gaf om door te lopen.

De 18-jarige was watervlug, sprintte en dook en maakte een machtige try, die de Oysters naast AAC bracht in de stand. 22-22.

Jongensboeken bestaan nog!

Nog een klein offensiefje van de Amsterdammers, maar toen Syb Kelders uit de laatste scrum (waar de Oysters zeker 900 kg in hadden staan) de bal buiten schopte, was het afgelopen.

De Oysters blijven nog een jaar in de Ereklasse!